ΤΙ ΕΙΝΑΙ

Τα αντισώματα του οργανισμού έχουν ως φυσιολογική λειτουργία να επιτίθενται εκλεκτικά σε εξωτερικούς μολυσματικούς παράγοντες, μένοντας αδρανή σε όλα τα υπόλοιπα μη παθολογικά στοιχεία, καθώς και στα στοιχεία του ίδιου του οργανισμού.

Στα αυτοάνοσα νοσήματα,  χάνεται αυτή η εκλεκτικότητα των αντισωμάτων με αποτέλεσμα να επιτίθενται στον ίδιο τον οργανισμό και στα όργανά του.

Είναι νοσήματα χρόνια, με κληρονομική προδιάθεση,  τα οποία μπορεί να έχουν ποικίλη έκφραση και σοβαρότητα. Σε  αριθμό αναφέρονται 80-100 διαφορετικά και πολλές φορές, εμφανίζονται συνδυαστικά πολλά μεταξύ τους. Για τον έλεγχο τους απαιτούνται πολλές φορές πολλαπλές εξειδικευμένες και εξατομικευμένες αναλύσεις.

ΒΑΣΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ – ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ – ΣΗΜΑΣΙΑ

Τα αυτοαντισώματα παρουσιάζονται συνήθως σε άτομα με οικογενειακό ιστορικό αυτοάνοσων μετά από ίωση ή μετά από μακροχρόνια επαφή με τοξικές χημικές ουσίες ή παρατεταμένο – έντονο στρες.

Η εμφάνιση τους μπορεί να είναι οργανο – ειδική (π.χ. θυρεοειδής) μέχρι και συστηματική σε όλα τα όργανα.

Τα πλέον συχνά είναι:

1. Αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο
2. Αυτοάνοση ηπατίτιδα
3. Διαβήτης τύπου Ι
4. Ρευματοειδής αρθρίτιδα
5. Σαρκοείδωση
6. Σκληρόδερμα
7. Συστηματικός ερυθηματώδης λύκος
8. Hashimoto θυρεοειδίτιδα
9. Graves
10. Sjogren

Γενικότερα τα αυτοάνοσα νοσήματα μπορεί να παρουσιάσουν μεταξύ άλλων:

1. Κούραση, αδυναμία συγκέντρωσης – όρασης, τροφικές δυσανεξίες, διαταραχές βάρους
2. Πόνο σε αρθρώσεις – μύες – γαστρεντερικό, τοπικό ή γενικευμένο
3. Δερματικές χρώσεις – φλεγμονές, αλλοιώσεις σε νύχια – τριχωτό κεφαλής, πυρετούς
4. Παλλίνδρομες κυήσεις, υπογονιμότητα
5. Υψηλούς δείκτες φλεγμονής, υψηλό σάκχαρο, παθολογικά ευρήματα σε ούρα

Η πρώιμη σωστή διάγνωση και αντιμετώπιση των αυτοάνοσων, αποτρέπει τις εκφυλιστικές τους δράσεις, και την πιθανή εμφάνιση πρόσθετων νοσημάτων.