Διάγνωση - Θεραπεία σε Ουρολοιμώξεις

 

Οι ουρολοιμώξεις εκδηλώνονται με ένα ή περισσότερα από τα παρακάτω συμπτώματα:

1. πόνο χαμηλά στην κοιλιά (υπερηβικό άλγος)
2. πόνο ή καύσο κατά την ούρηση (δυσουρία)
3. ανάγκη για συχνή ούρηση (συχνουρία),
4. θολά, σκούρα, αιματηρά ή δύσοσμα ούρα

Σε σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να συνυπάρχει πυρετός πάνω από 38◦C.

Τα παραπάνω συμπτώματα μπορεί να προκληθούν και από άλλες καταστάσεις, όπως σεξουαλικά μεταδιδόμενες λοιμώξεις,κολπίτιδα, χρήση ερεθιστικών χημικών (σαπούνια, αποσμητικά), λίθους (νεφρών, ουρητήρα, ουροδόχου κύστεως), διάμεση κυστίτιδα, καρκίνο ουροδόχου κύστεως ή φλεγμονή του προστάτη (προστατίτιδα). Για το λόγο αυτό απαιτείται η κατάλληλη διαγνωστική προσέγγιση, η οποία θα καθορίσει την ακριβή αιτία.

Οι περισσότερες ουρολοιμώξεις οφείλονται σε βακτήρια (συνήθως E.coli) που προέρχονται από το έντερο.

Οι περισσότερες γυναίκες έχουν ένα τουλάχιστον επεισόδιο ουρολοίμωξης κατά τη διάρκεια της ζωής τους και το 20% αυτών υποφέρουν από επαναλαμβανόμενα επεισόδια, ειδικά όταν πρόκειται για έγκυες, σεξουαλικά ενεργείς ή γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση. Στις γυναίκες η αυξημένη συχνότητα σε ουρολοιμώξεις οφείλεται στο ότι η ουρήθρα είναι κοντή και πολύ κοντά στον πρωκτό με αποτέλεσμα εύκολα τα μικρόβια να φτάνουν στην ουροδόχο κύστη και να προκαλούν λοίμωξη.

Οι ουρολοιμώξεις στους άνδρες είναι πιο σοβαρές γιατί συχνά οφείλονται σε υποκείμενο πρόβλημα, όπως η διόγκωση του προστάτη ή η προστατίτιδα.

Οι ήπιες ουρολοιμώξεις μερικές φορές μπορούν να αντιμετωπιστούν με τη λήψη άφθονου νερού (8-10 ποτήρια ημερησίως) και αναλγητικών (παρακεταμόλη, ασπιρίνη). Σε πιο σοβαρές ουρολοιμώξεις απαιτείται θεραπεία με αντιβιοτικά. Η αγωγή βασίζεται στο ιστορικό του ασθενή, το είδος του μικροβίου και το αντιβιόγραμμα. Τυπικά η αποτελεσματικότητα της θεραπείας ελέγχεται με εξέταση των ούρων 7-14 ημέρες μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας. Η καθυστέρηση της θεραπείας της κυστίτιδας μπορεί να οδηγήσει σε λοίμωξη των νεφρών (πυελονεφρίτιδα). Σε σοβαρές περιπτώσεις αυτό μπορεί να οδηγήσει σε διασπορά των μικροβίων στο αίμα (σηψαιμία).

Η χειρουργική θεραπεία σπάνια ενδείκνυται στις ουρολοιμώξεις, εκτός αν  υπάρχει κάποιος υποκείμενος αιτιολογικός παράγοντας, ο οποίος χρήζει χειρουργικής θεραπείας.

Στις περιπτώσεις επαναλαμβανόμενων επεισοδίων ουρολοίμωξης, ειδικά στις γυναίκες, μπορεί να απαιτηθεί η προφυλακτική χορήγηση χαμηλής δόσης αντιβιοτικών για 3-6 μήνες. Εαν οι ουρολοιμώξεις εμφανίζονται μετά από σεξουαλική επαφή, προτείνεται η λήψη μιας δόσης αντιβιοτικού αμέσως μετά την επαφή.  Επίσης, μπορεί να είναι χρήσιμη η μακροχρόνια λήψη χυμού ή χαπιών cranberry,καθώς μελέτες έχουν δείξει την προφυλακτική τους δράση. Επίσης, συστήνεται σειρά απλών προφυλακτικών μέτρων, όπως η λήψη άφθονων υγρών, η μη αναβολή της ούρησης όταν υπάρχει έντονη επιθυμία, η ούρηση πριν και μετά τη σεξουαλική επαφή, το σκούπισμα από εμπρός προς τα πίσω ύστερα από ούρηση ή αφόδευση, η αποφυγή συνθετικών εσωρούχων, η αποφυγή αντισηπτικών και αποσμητικών στον κόλπο και πλύσιμο με σκέτο νερό με χρήση του ντουζ.